Of offf...
Birden bire,durup dururken
Dertlendim şimdi,
Doğduğum topraklar
Koyunlum,sen geldin aklıma
Sorasım geldi;

Ta Musul’dan kalkıp gelen
Adı Adil olan, deden vardı.
AdilMusul’du halk içinde adın
Boz tepede yatan kutlu "boz deden"
Bağrında yetiştirdiğin ne cevherler vardı.

Hani o Allah’ın kulu olma
Ulviyetini kavrayan,
Kula kul olmayan
Allah’ın kulu Hasan’ların,
Birbirinden değerli
Mümtaz şahsiyetlerin vardı.

Hani o salih evlatlar yetiştiren
Eminehatunlar’ın,Fadime ana’ların
El ar bilen,annelerin vardı.
Gözünden bulgur bulgur yaş döken
Asker yolu,gurbet yolu gözleyen
Yavrularının acısı bağrında sönen
Mukaddes annelerin vardı.

Evlerin vardı, senin evlerin
Ateşi yanmaz, dumanı tütmez
İçinde yokluk barındıran
Yetimler,büyütüp besleyen
Hz.Rabia timsali
Allah’tan başka kapıyı çalmayan
Yok demeyi, Allah’a şikayet sayan
Saliha kadınların vardı.

Alnı secdeye yakın
Beli bükülmüş,halaların vardı
Şehit,gazi yolu gözleyen
Meşakkatli ninelerin vardı,
İhtiyarlığı gelip, kapıya dayanan
Eli bastonlu dedelerin vardı senin.


Başı sevdalı kızların,
Bastığı yeri titreten
Baba yiğitlerin,erlerin
İşinde,aşında söz sahibi
Fukaranın hakkını ayıran
Adı, sanı anılan zengin, ağaların vardı.

Minarelerinden sabahın seherinde
Mübarek gecelerinde, günlerinde,
İlahiler,selalar,ezanlar okuyan
Yanık sesli Kazım’ların vardı.
Dağlarda sesi yankılanan,
İmanımı tazeleyen davetin
Eline,diline sahip koç yiğitlerin vardı.

Yok yok Koyunlu!...
Tuvaline resimden anlamayan
Acemi eller dokunmuş senin.

Hani? bir avluda oynayan
Dayı,emmi çocukları?
Komşusu açken uyumayan
Birbirinin derdiyle hemhal
Komşuların vardı.
Tezgah başında ilmek ilmek
Dertlerini dokuyan
Rızkını tedarik eden hatunların vardı.

Şükür, günümüzde de hala
Eli tesbihli, ağzı dualı
Babannelerin,anneannelerin var.
Torunlarına kol kanat geren
Eli öpülesi,kadınların var senin.

Ah benim, burnumda tüten sılam
Koyunlu meçhul bir yoldasın
Sen bile farkında değilsin
Arkanda bıraktığın tozların,izlerin.

Gel ey ahdine sadık dostlar,
Birlikte dualar edelim
Gidenlerimize,kalanlarımıza
Ahde vefayı elden bırakmayalım.

Dört başı mamur varmı ki dünya da
Muradı yarım girer kul toprağa
İki iyiliği bir vermiyor Yaradan.

2005


Zehra Çelik