Doğduğum gün annemi kaybetmişim
Küsmüş babam da bana hayat gibi
Kader demiş bırakmış beni teyzeme
Adımı koymamışlar okula başlayana kadar
Çilem diye çağırırmış beni teyzem
Çilesiydim nenemin
Çilesiydim teyzemin
Çilesi değil de kara kaderiydim babamın
Kaderden değil
Çilesi olduğum için de değil
Töre olduğu için anne demişim teyzeme
Bir gün kızım diye bağrına basmamış
Bir gün yavrum diye koklamamış
Bir gün evladım diye korumamış beni babam
On dördüne geldiğimde
Kendi kendimin çilesi olmuşum
Doğmasaydım keşke dediğim çok olmuştu
Keşke büyümeseydim dediğim güne kadar
Keşke büyümeseydim
Hep teyzemin çocuk çilemi olsaydım
Hep babamın çocuk kaderi olsaydım
Ama olmasaydım her gün amaca dediğim
Gördüğümde gözlerimi korkudan kaçırdığım
Çilemin çilesi olmasaydım

Şairim yüreğine kalemine sağlık olsun Anne baba kardeş bir anda depremde kaybettim ama senin çileni okudum her şeyi unuttum ALLAH yardımcın olsun beni gerçekten eski günlere döndürdü yaşadıkların

Takdir-i Hüda kuvve-i pazu ile değişmez
Bir şem a ki Mevla yaka üflemek ile sönmez

Hadi üfleme ile sönmeyecek aydınlık günlere gülümse
Doğan güne gülümseyen şiirlerinizde buluşmak dileğiyle

Açmadan soldurulan çiçekler.
Bir gün ki, o gün her şeyin hesabını soracaklar.

Üzücü ama ne yazık ki yaşanan gerçekler.
Dilerim tez zamanda tükenir yanlışlıklar.
Yüreğinize sağlık.
Saygılar.

Beni ağlatın sevgi siz kalan çiçek Benim saçım ağardı
Sevgiden payalmış değilim henüz sana bundan sonraki yaşamında mutuluklar dilerim

okurken insanlığımdan utandım..
maalesef bu çirkinlikler tükenmedi gitti ..
yüreğine sağlık...