Kalsan, sisli bulutlar çökmezdi üzerimize
Yüreğinden kopup gelen,
Tebessümünle şenlenirdi gönül...

Ah o gitmeler olmasaydı...


Değerli üstad,her zaman hüzün verir gitmeler ,bıraktığın yerde elbet vardır bırakmak istemediklerin...Kimi zaman gereklilik, kimi zaman zorunluluk kimi zaman da feragat ama hepsinin özünde, hepsinin temelinde ya savunma, ya kaçma, ya da korku var... Korkularımızla yüzyüze gelmeyi öğrenemedik hiçbir zaman ve bu gidişle öğrenemeyeceğiz....Bilincsizce tükettiğimiz son şanslarimiz tükendiğinde, artik ''''ne elde ne avucta kaldi''''' deyip de borç şans isteyebileceğimiz bir yer, bir insan yok....Bazen şans tanımak yeniliklere, bazen de beklenilenin gercekleşmesi icin zaman tanımak kadere....İstemeyerek, korkarak, icinden gelmeyerek de olsa, çoğu zaman en asil davraniştir gitmek...Yerine nöbetci olarak sessizliği birakmak sessizce en asil duygularla,sevdiğinin avuçlarına yaşanmış en güzel hatıraları emanet ederek gitmek....Bütün bunlara rağmen gitmeler olmasaydı olmasaydı be üstad...

Çok güzel bir şiir okudum üsad,sizi tebrik ederim çünkü gitmelerin o kaos duygusunu,aklın sarsıntılarla yorgun düşüşündeki bilinç kargaşasına rehin bırakılacak hatıralardan başka birşey olmadığını ve gitmelerin,bir büyü gibi saran ağrılar yumağı olduğunu duru bir dille anlatımınızaydı....Hiç bir can, geride sevdiklerini bırakmasın....Gönül sesiniz hiç susmasın ............saygılarımla....peri