Melekler;
eksik surelerle taşırken ayetleri
aşktan mahrum bırakmıştı yüreklerimizi.
Bu yüzden İnanamadık ağır aksak sevdalara!
O günden sonra bedevi kervanları gibi,
Yangınlar taşıdık Mecusi aşklara!

Meleklerde;
Hataya düşmüştü.
Aşk kıvılcımı düşen yürekleri
üfleyerek söndürmek isterken
tutuşmuştu bir kere volkanlar gibi.

Dönerek melek Tanrı’nın dergâhına
Ayetler eksik dedi.
Bakınarak etrafa Tanrı
Adem ile Havva’yı gösterdi.

Ve döndü Melek;
Leyla’yla Mecnun’a geldi.
Dumanı tüten bir çift yürek,
birisi meczup olmuş,
diğeri sönmüş kül
Tebelleş olmuş hayata inat
Mecnun bulmuştu vuslat
Leyla’nın külünü savurarak!

Melek tekrar Tanrıya dönmüş,
önünde kıyama durarak,
raporunu sunmuştu!
Onların mabedi sevgi,
İnandığı aşk diye,

Ve Tanrı vermişti cevap;
Sevgi benim göbek adım,
Aşk ise, O benim işte!..
Hüma Efkan