söylermisin
söylermisin
yokluğun bir ızdıraptan öte
değildir de nedir ne?
avuçlarıma aldığım umutları
azad ettim
azad ettim,
dayanamıyordum daha
susuzluğuna
çatlıyan dudaklar
ismine muhtaç,
sayıklıyorlar
rüyaların yamaçlarında
ah bir gelse
bir gelse
yankıları kulaklarına,
ağlamaklı hüzünlere bulanmış
nağmeleri,
oyuyorlar içimi
sensizlikten yokluğuna çıkarken
kayıyorlar yarınlar sessizliğe,
hıçkırıklarda ki uçurumlar
feryatlara gebe..
çal oynasın
vur oynasın zaman
gök gürültüsü nasibim,
yıldırımlar
göz kırpıyorlar yağmurlara,
içte ki sellere mehilli
kucak açmışlar
daha ne bekliyorsun
der gibiler
söyler gibiler..
gül kokulu tenini
miras yedi gibiler hayaller,
özlem kusan hasretlik
kıvranıyor
kıvranıyor
üç günlük ömre
ters bakması içten bile değil,
söylermisin
söylermisin
ne halt ettim?
geldim şu dünyaya,
şarkılar dinlemekten
şiirler yazmaktan öte,
belki
seni yaşamanın
en güzel sahnesi
içimde...

(Berlin.08.01.2014)

Talat Özgen