Sen bu işin erbabısın bilirim
Şu bizim konağa bi el at ustam
Ben gurbette bu dert ile ölürüm
Şu bizim konağa bi el at ustam

Kırık kiremitler sular akıyor
Örümcek ağ kurmuş ordan bakıyor
Her sabah vaktinde selam çakıyor
Şu bizim konağa bi el at ustam

Boyalar döküldü direk çürüdü
Nem altından vurdu sıva yürüdü
Emeklerim heder oldu kürüdü
Şu bizim konağa bi el at ustam

Temel taşlarını emmim kurmuştu
Yusuf dayım duvarını örmüştü
Helkeyi, hacet’i bibim vermişti
Şu bizim konağa bi el at ustam

Toprakla samanı sırtımda çektim
Çamurla karılıp kerpicin döktüm
Orta direğini özünden diktim
Şu bizim konağa bi el at ustam

Dünyada mekândır, Ahrette iman
Boynu bükük koyma kurbanın olam
Perişan haldeyim, el oldu sılam
Şu bizim konağa bi el at ustam

Leylâm bu yuvayı heder edemem
Yüzüstü bırakıp böyle gidemem
Yeminim olsun ki kuruş ödemem
Şu bizim konağa bi el at ustam.

Leyla yıldırım (leylican)

NOT: şiirdeki Emmim : Ali Bal ruhu sad olsun
Bibim : Zilif ipek ruhu sad olsun
Dayım : Koca Reis Yusuf Yıldırım Ruhu şad olsun

Not:Şiirde biraz değişiklik yaptım, Bu benim ilk seslendirme denemem sürçü lisanım varsa affola dostlarım.