geceler hüzün,geceler yalnız,günlerse sessiz...

ben hüzün dağı,
kaplamış etrafımı sisler,
görünmez olmuş gökyüzü,
yıldızlarda sönmüş birer birer,
geceler hüzünlü...

yüreğim şule şule,
gece hep hüznüyle gelirmiş,
gelmiş de benim hüzün dağıma konmuş,
yalnızlığıma ortak olmuş,

gecede ağlamış anlaşılan,
sessiz sedasız,benim gibi,
neden ağlayan hep ben...
gerçekler acı,
benim gönlüm gibi,
geceler yalnız...

hüzün geceye gizlenmiş,
bu gecede eksik bir şeyler var,
biliyorum,
şehrin ışıkları uzaklarda,
kaybolmuş sisin ardında,
kıyıdan bir esinti var,
özlem mi nedir?
yoksa bir heyecan fırtınası mı?
yoksa huzur mu?
yoksa uykusuzluk mu?
yoksa kendini dinlemek mi?
günler sessiz...

tutacak bir el sıcacık,
karanlıklarda,
yüreğim kan ağlıyor,
etrafımda ağlayan da yok,

ağladım durmadan gecemde,
ağladım durmadan gündüzüm de,

şimdi sen söyle,
virane olmuş bu yürek,
ne yapsın?
hüzün ağaçlarından bir kalem elimde,
hüzün yazar durur durmadan,
iğneler saplanır yüreğime,
yüreğim çiğnenmiş,
sevgim yok olmuş,

oyun sende,başroldesin,
geceler hüzün,geceler yalnız...

artık hüzün sahnesini sana devrettim,

hayat bu, hüzün de olur,
hayat bu, hatıralarla da yaşanır,
hayat bu, hayallerde bir umut,

hiç kimse, görmesin beni,
hiç kimse, tanımasın beni,
hiç kimse, dokunmasın bana,
hiç kimse, hesap kitap yapmasın,

hüznümü verdim ona,
o da artık hüzünler dağında,
yalnızlığıma gelmiş,
ortak olmak istemiş,
ne denir,
hoş geldin...

sessiz günlerimin sessiz kahramanı,
geceler hüzün,geceler yalnız...
bense sensiz...
sessizce beklemekteyim...