Asaf Osman namıyla tanınıyor kendisi.
Berrak kelimelerden billur cümle kuruyor.
Suya tılsım katıyor hep çayın efendisi.
Bir Leyla sabah vakti saçını savuruyor.


Efsane bir rüyayı şerh ediyor dem be dem.
Buğulu bakışların tercümanı oluyor.
Çay ıtırı elinde bin bir yaraya merhem.
Demlik ile çaydanlık meserreti soluyor.


Göze pek hoş geliyor çaydanlığının isi.
Porselenin sinesi yuva oluyor çaya.
Buğunun manasında haz çayın efendisi.
Nakış nakış işliyor nazı güneşe aya.


Anlatılan öykünün su özünde teması.
Damaktaki burukluk gönle yansıyor biraz.
Yıldızların türküsü çay yurdunun seması.
Çayın coğrafyasında baharı okşar ayaz.


Çayın rengi ahengi her mevsim onun hissi.
Camdaki ışıltının nazardaki şavkı haz.
Anlattığı öyküyle hem dem çay efendisi.
Sükunet ikliminde gönlün buğusu niyaz.
Ankara, 06.01.2014 İ.K