Çaynağme has mekandır Üsküdar’a bergüzar.
Asaf Osman Efendi suya tam ayar verir.
Efsane iklimlerden eser inceden rüzgar.
Bardağın derununda şeker kırk nazla erir.


Billur tenli bir gazel itinayla süzülür.
Ta kadim devirlerden selam gelir zamana.
Kuruyan dudaklarda çaya özlem üzülür.
Katre katre ihtimam mihmandır o dem ana.


Suzinak ve ferahnak harmanlanır dem be dem.
Leyla’nın duasıdır çayın üstünde buğu.
Çayın eşsiz ıtırı gönüldeki gama em.
Hayalleri süslerken gül misal adlı kuğu.


Üsküdar İstanbul’un içindeki incidir.
Çaya teşne dudaklar nice öyküler okur.
İnce belli periler çaynağme sevincidir.
Periler saçlarıyla çay tenli sancak dokur.


Bazen tambur sesine karışır udun sesi.
Porselenin rüyası sımsıcak tüten selen.
İçimizi ısıtır kış günü çay nefesi.
Gül kokar bu mekanda su teninden yükselen.
Ankara,26.12.2013 İ.K