Ben bir kıyısında mahsun yürekten yaralı bir ceylanım aşk ı İstanbul’um
İki ırak kıyı arasında bin gülüşlerimi gömdüm boğazın devinimlerine
Kış yaşarken yüreğim yamaçlarına baharlar gelecek
Erguvanlarımla aşk ı İstanbul’um.

İlk yara alışımı sanırsın bu kan kaybeden bedenimin ellerinde
Bir yırtık martı çığlığı yaktı bizi bizden ötelerde aşk ı malum
Hüzün bastı saatlerinde bilirim seninde için duman duman ellerinde
Bin dua salsam da Üsküdar’dan varır mı sana üfürükçülerden ne malum.
AŞK I MALUMUM İSTANBUL’UM..

Yer bilir gök bilir de tebessümlerinde saklar bizi evliya,enbiya
Martı bilir ,erguvan bilir de
ne martı çığlık atar ,ne erguvan ben pembe yim der
Marmara mai kanar,martı mai ağlar gök sema kızıla dönerken narında
Bir sokak çeşmesinde bir kadın oturur
Belli soylu bir hüzün ün asaleti yüzünde
Tüm Üsküdar bilir de bu kadını
Bir bakar geçerler
Hayat telaşı bunun adı...

Bir ateş yanıyor derme çatma taraba lardan
Yeni konuçlandılar mekana
Birde demez mi yok mu abla yakacak mobilya


Üsküdar burası...
Delisi ,velisi,kırksekiz ellisi
Derken kırk altı raporlusu
İzler dururum helede günlerden cumaysa
Takvimin gün kurusu

Banka veznesi koysan bir saate kalmaz kurur döngüsü..

Neden ..
Neden aşk ı şehir kopamayışlarım
Ne bağım var ne bahçem içinde bir filizim..
Nankör şehir kadir kıymet bilemeyen

Yokluğumda ölmelisin
Varlığımda, can-ı veririm...

Kısır döngü bu..
Şiirler hep aynı
Aşklar aynı yalap ,şalap
Özünde değerlerin
kaybedilmiş yıllar harap

Kime ne diyeceksin
Aşan aşmış kaleyi
Demeyeceğim

Bencillikler uğruna nice hayatlar değişmiş
Uzak kalınmışlıklara gögüs geçiren..
İşte vebal alımı bir daha
İnsanın adına

AŞK I ŞEHİR ,AŞK I LAL İM

Aşk ne mi

Yok edeceğini anladığın anda
Uçurmak özgürce
tüm kanamalarında
Yüreğim dediğin ,yüreğini........

...................................................................EMA