Çay deyince Emirgân
Bardağa dökülen can.
Demlikten süzülen kan.
İstanbul mercan mercan.

Kızkulesi sade naz.
Semaverde çay niyaz.
Serin serindir Boğaz.
İstanbul gece ayaz.

Erguvanların rengi.
Çaysa bardağın dengi.
Kaynaşır çalgı çengi.
İstanbul demli demli.

Çay İstanbul’u söyler.
İstanbul gönlü demler.
Duadadır erenler.
İstanbul hâlâ ender.

Cihangir’de ay suya .
Çay atılır çay suya.
Boğaz dalar uykuya.
İstanbul solmaz rüya.

Yedi tuğ yedi tepe.
Hisarlar hep nöbette.
İnce el demlemekte.
İstanbul sere serpe.

Kızkulesi Boğaz’da.
Çay semada niyazda.
Gönül buruk biraz da.
İstanbul tüter çayda.

Çay İstanbul’da sefir.
İstanbul sade safir.
Boğaz’la haşır neşir.
Bu manzara panzehir.

Her şey İstanbul tüter.
Türkü söyler semaver.
Başımız göğe değer.
İstanbul’daysak eğer.

İstanbul balıkta pul.
Çalsın zurnayla davul.
Çayla yapılsın kabul.
Hep gönülde İstanbul.

Ah, İstanbul İstanbul!
Kayboldum ben ara bul.
Demliğim tombul tombul.
Çay güzeli İstanbul.

Sığdın da bardağıma.
Karıştırdım çayıma.
Ak gönül ırmağıma.
Kurul hep otağıma.
Bana yâr ol İstanbul.
Renk katarsın çayıma.
Çay yoldaşım İstanbul.
Ol sırdaşım İstanbul.
Gönül sargım İstanbul.
Ank.09.01.2008 İbrahim KİLİK