Efsane gülüşünü cama işler bir peri.
Dizde derman gözde fer tebessümün gül misal.
Hayalin cerenlere ilham olalı beri.
Buselik şarkılarla başlar buğulu masal.
Dört mevsimin dördünde çayımın rengi sensin.


Değince ince belli karanfil dudağına.
Daha bir berraklaşır gözde demlik güzeli.
Takılır gönül dem dem bir efsane ağına.
Mestane seyrederim elif parmaklı eli.
Günlük güneşlik günde çayımın rengi sensin.


Billurlaşır sözcükler başlasan konuşmaya.
Buğunun niyazına ortak olur yüreğim.
Gamzen ışıl ışılken duruşun hâle aya.
Senin berrak suretin çayın suretine im.
Billur tenli düğünde çayımın rengi sensin.


Adın gizem içinde gül yaprağı imgelem.
Düşünceler ipeksi su teni baş döndürür.
Demliğin sinesinde hemhal olur nazla dem.
Kendi yanar kavrulur harareti söndürür.
Sevinçte ve hüzünde çayımın rengi sensin.
Ankara, 21.12.2013 i.K