Eylülde Sensiz Koyma

Son salısıda tükendi eylülün ben gibi,
Adın dudaklarımda ekşimsi tat sen gibi.
Adımlarım Arnavut kaldırımlarda,
Çınlıyor biz gibi.
Gel bu eylülde beni sensiz koyma !...

Günahlarım dökülüyor,
Her hazanda dalından yaprak gibi.
Söz yaşlarım yağmur olmuş,
Akıyor dertlere sağanak gibi.
Martılar geç vakitte sensiz ağıtlaşır,
Sahilinde ben gibi.
Gel bu limandan bana el salla !!!

Vakit tamam kum saatinden,
Çeyrek saat geçti zaman hayal gibi.
Kartal’dan nazlı bir vapur kalkar,
Adalarına rotalı ama yolcusuz gibi.
Şehrindeyim her gece yarısı vakit/siz,
Gölgeyim sende umursamaz gibi.
Gel bu eylülde beni sensiz koyma !!!!!

Duvarları sensiz kenar mahallemin,
Yalnızım kimsesizlik gibi.
Saat sabahın bilmem kaçı kimbilir,
Uykusuzluk gibi.
Gel bu eylülde beni yalnız koyma sensizlik gibi !!!!



Eylül yalnızlığı ve eylül hüznü çökmüş dizelere üstad
Haz aldım okurken yüreğine kalemine sağlık
Yüreğin susmasın
__________________________________Saygılar

Duvarları sensiz kenar mahallemin,
Yalnızım kimsesizlik gibi.
Saat sabahın bilmem kaçı kimbilir,
Uykusuzluk gibi.
Gel bu eylülde beni yalnız koyma sensizlik gibi !!!!

ayrılık ve hüzün nede yakışmış şiire
kutlarım kaleme selam olsun