2
Yorum
0
Beğeni
5,0
Puan
1394
Okunma
Bonaparte meydanının sol köşesinde
güneye bakan bir café var
orda Michelle ile oturuyorduk
çay döküldü üstüme
başımdan aşağı kaynar su döküldü
yarım kalmıştı tıp fakültesi
ağlama arkadaşım
o kadar yıldan sonra
Bonaparte meydanı ağlar sonra
gözyaşını durduramazsın
sen şimdi bu şiiri neden yazdın diye
sorarsın
belki Michelle okur
tüm yalnızlığımı o biliyor
umutsuz şairi Bonapartenin
ve Fransanın
yine o yabancı çıktı karşıma
adını soracaktım
rap söylüyordu
sakız çiğniyordu
karşımda
sürekli susuyordu
le poéte diyordu bana
anlamıyordum tek kelime fransızca bilmiyordum
Bonaparte meydanını sevmiyorsam dedim
bunun yüzünden sevmiyorum
Michelle’e
aldırma dedi
aldırmıyordum
ağlıyordum
çocuk gibi
sene 2000di milenyumdu
kar yağıyordu
sırılsıklamdım
5.0
100% (1)
Şiirin sahibi
Şiirin sahibi
Cevap Yaz