Dudaklarım neden böyle titrer
Her adını andığımda bilir misin?
Ve neden kahreder geceler beni
Çünkü seninle beraber gelir aklıma
Kara saplı kör bir bıçağın sancısı
Ve seninle beraber başlar
Durgun küskün gamla dolu
Bir yüreğin sancısı

Dikilirim imkânsızlıkların ortasına
Yokluğunu seyrederim
Her özlem yeni bir renk olur gözlerimde
Her kahır dal arar uzanacak yüreğime
Can damarımdaki kurşuna benzer bütün bunlar
Hatta kurşundan beter
İnsanı inan ki düpedüz deli eder

Yitirdim artık avuntularımı
Yitirdim desem yalan değil
Bu canı seninle gitti say
Bu ömrü seninle bitti say
Her günü son gün gibi yaşarım
Ve çaresizliğin utancıyla
Susar, susar kalırım bilir misin?
Tıpkı ölüm sessizliği gibi

Bu eller benim değil
Benim değil bu gözler
Bu yürekte sana adanmıştı bilir misin?
Yokluğun gelir şurama çöker
Issızlaşır gönül şehrim
Hıçkırıklarım can verir gecenin sessizliğinde
Binlerce feryadım fışkırır dudaklarımdan
Binlerce feryadım binlerce hançer olur
Saplanır yüreğime ardından

Dilimdeki sabır dualarım ürperir
Ürperir de
Çekilir damarlarımdaki
Kan çekilir
Kalmaz yaşanır bir yanı bu ömrün
Ecelin eline kısılır kalırım
Kalmaz umutlarım
Batık bir gemi gibi çökerim karanlığa
Ellerim üşür gözlerim üşür yalnızlığımda
Bir iç çekiş büyür gider dağlara doğru
Çöreklenir yüreğime karanlıklarda yokluğun
Tüner can evime
Yaralı bir kuş gibi varlığın
Unutturur bana yaşamayı
Nefes almayı unutturur
Susar, susar kalırım bilir misin?
Tıpkı ölüm sessizliği gibi


Yurdagül ÖZAY