Ey, aşkı yaratıp
Kalplerimize düşüren
Alev alev yakıp ta, söndürmeyen Allah’ım

-Bak!-

Biçaredir
Dergahında kulun,
İki büklüm, secde aman.

Ey, yeri göğü yaratıp
Yaşamamız için, su verip
Helalinden eşler nasip eden, Allah’ım

-Bak!-

Kalpten kalbe olan, o yüce
O mukaddes, meclisine geldim
Ne olur gör, duy şu garip, meczup kulunu.

Ey, yanlış yola sapıp
Doğruya, özüne çeviren
Her bir kulunu affeden, Allah’ım

-Bak!-

Uzanıyor elleri semaya
Dua ediyor, haram kıldığını
Helal et diye, ateşler içinde sana...

Ey Allah’ım, ne saz
Ne kemandır, gönlüme ferman
Ne de kanun, ne de ney, flüt, yangınıma derman.

Aşksın sen,
Sevdasın, bilirsin
Şu kulun, ziyandadır

-ilacı-

Aşılamayan ummanlardan, koşup ta gelen
Bilinmeyen patikalarda, hep izini kaybettiren
Beklerken yaşlandırıp, özlerken de gençleştiren, kalptedir!

...Ve -gurbeti-

İki kaş altı, yeşil mavi kahve gözde
Burundan sonra gelen dudakta ki, çıkan sözde.
Gaip türküler yakılıp, aman vermeyen, o karlı tepedir!

Ey Allah’ım;
Aşkından aşkına, aşık oldu, bu kulun
Affet bizi -ne olur- cennetine girsin, sur üflenince, o iki kulun...


07.12.2013
Adnan Bilgiç