bir gün daha gecirdik dostlar!
hani böyle en boşundan..
hiç birşey yapmadan, yapamadan yürüdük saatlerce
yalnız bile kalamadık gönlümüzce..
göz yine baktı sadece
sancımadı aglamadı bile..
tıka basa doldurduk gönlümüzü,
gönlümüzde on liralık bir eglence..
bu kadar kolay mıydı mutluluk?
bu muydu eksigimiz de neşelendik?
neydi durum, neydi sence?
evet.. kime ne idi..
kiminin hüznü, kiminin derdi üzmezdi,
üzemezdi artık bizi..
sarhoş olmadan da yaşadık bugünü,
doya doya delice..
ne güzeldi.. ahh ne güzel..
eglendik, eglendik güzeldi de..
ne oldu bir anda otobüse binince?
ne geldi yine o dertsiz zihnine?
neydi seni hüzne bogan düşünce?
ne yanındakinin soguklugu,
ne de şarkıların buruklugu..
belki de otobüs eskiydi!
belki de yerin güzel degildi!
ama cok uzun sürecegi belliydi..
anıların yogunlaştıgı o yere geldigimizde..
saat tam onyedi elliydi..
gecmiyordu zaman, ve gitmiyordu otobüs..
gidemiyordu sanki..
karşıda bir bina,, oturmuşuz karşısında,
ve bir araba,, konuşmuşuz hakkında..
kaldırım kenarında,
bir sigara daha tartışmasıyla..
ve içimizden birinin kalkmasıyla
yürümüşüz meger içimizden uzaga
bitmese de söylenecekler..
anlatmışız derdimizi yollara, sokaklara, lambalara..
bitmese de hikayemiz..
özenemezdik destanlara, romanlara..