Buğulu hasretlerin ey medetsiz yangını,
Ne sırrın anlaşılır,ne akıl kâr işine.
Zaman mekân üstünün ey müddetsiz yangını,
Hangi yürek dayandı,davetsiz gelişine.

Bu nasıl bir yangın ki nârı kendine azık,
Sular fayda eylemez sönmeyen ateşine.
Ne kendinde merhamet, ne de yanana yazık,
Bir umarsız kelebek misâli düş peşine.

Ne cisminde muhabbet,ne de özünde vuslât,
Ne sıkleti çekilir, ne rastlanır eşine.
Bir taarruz vakti ki ne siper var ne pusat,
Ne kuytusuna sığın,ne güven güneşine.

Ey öteler ötesi; ey hayâl, düş yangını,
Artık râm oldum sana, perişan edişine.
Hem hayat kaynağısın, hem de ölüş yangını,
Yoran yorsun kafayı ölüp dirilişine.

Hamurun yoğrulmuş ki bu fasit dairede,
Âh yazgı…gel de düşme kadim çarkın dişine.
Tâ ezelden ebede kurgulu seyyârede,
Hangi hân engel oldu düzenin gidişine…

30 ARALIK 2005