0
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
1560
Okunma
Sonbahar Hikayesi
Başlı başına bir hikayedir sonbahar,
Rüzgarın koşuşturması,
Havanın o hayat gibi olan serinliği.
Gözlerin yaşla dolar birden,
Nedenini anlatamazsın.
Ve eşlik eder yapraklar,
Birer birer savrulurken.
Semalarda ağlayan bulutlar,
Bir görünüp bir kaybolur,
Anlayamazsın.
Caddelerde telaşlı adımlar.
Esen rüzgar yağmur sonrası toprağın kokusunu savuruyor dört bir yana
Atarsın kendini sonbaharın soğuğuna,
Eşlik edersin rüzgarın ıslığına.
Ancak ayın doğuşu sokar seni içeri.
Karamsarlaşırsın birden,
Bunu tanımlayamazsın.
İzlersin dışarısını, etkilenirsin.
Yapraklara yönelir bakışların.
Ağır gelmiştir yaprağa bedeni.
Sıkılmış, bunalmıştır ağaçla kalmaktan.
Zaten ne demiş şair ;
Yaprak sıkılmıştı ağaçtan,
Sonbahar bahaneydi.
