19
Yorum
25
Beğeni
5,0
Puan
1918
Okunma

Dün Metro istasyonunda
Akşam ezanı vaktinde
Yürüyordu bir kadın dalgınca
Ufak tefekti bedeni
Kıvırcık saçları uçuyordu rüzgarda
Tek başınaydı yapayalnız
Ürkek serçe gibiydi hareketleri
Gözleri dalmıştı çok uzaklara
Derin kederleri belliydi
Hüzünle bakıyordu etrafa
Acı bir tebessüm dudak kenarında
Uğultulu telaşın arasında sessizdi
Omuzlarında dünyanın yükü
Heybesinde isyanları vardı
Yorgun bedenini zor taşıyordu
Kim bilir ne derdi vardı
Sımsıkı tutundu metronun direğine
Bedeni orada olsa da ruhu çok uzaktaydı
Derinlere daldı gözleri
İki damla yaş aktı yanaklarına
Bakındı sağa sola
Elinin tersi ile sildi gözlerini
Son durakta indi metrodan
Karıştı kalabalığın içine
İnsanlar ondan habersizdi
O ise insanlardan
O herhangi bir kadındı sadece
5.0
100% (20)