çocuktuk
oynarken ağlardık
büyüdük
ağlarken oynuyoruz ...............





gece uluyor
yüzümüzün o en uç paralelinden tutuşuyor

kalbinin dudaklarıyla konuşuyorsun
insanlığının en derin deniziyle
susma !

ölümden önce en ölümdü susman
biliyorsun

ve bir yağmur ,yakamda inat
gökkuşağı sırası bekler
adı seranat

özür dilerim
sana geçerken çalmadım kapını -kendim-
sarhoşluğuna kefilim

ağzı yırtık bir sabah ezanıyla
sorarken kendimi
kısık sesli bir
keman tütsüleniyor naaşımdan

buyur yürü hüznüme

konuş
yeni yetme bir eylül
teğelleme di mi güneşi
ıslak yanağına

gitmemeliydin
ve bu hasreti büyütmemeliydin
oysa ne çok
deliye dönmüş ben var sende
eski bir çocuğa açılan bin susmalı alfabemde

yalnızım

yalnızlık eskiyi hatırlatma valsi bilmelisin

ÖMÜR .....
anı çapkınından.