Doğup büyüdüğüm mahallenin sokaklarında dolaştım.
Koşup oynadığımız o sokak ne kadar da değişmiş?
Köşedeki bakkalın önünde çocukluk arkadaşıma rastladım.
Ne kadar da özlemişim.
Sarılıp kucaklaştık.

Eskilerden sohbet etmeye başladık.Arkadaşım,
"Seninki Almanya’dan döndü.
Çocukları ile baba evine sığındı." Deyince,
Sözcükler boğazıma düğümlendi.
Biraz daha sohbet edip,
Oradan uzaklaşırken yol uzadıkça uzadı.
...
Elif, Sevdiğim Güzel Kız!
Almanya’ya gitmeden önce sıkça buluşur,
Birlikte sohbet ederdik.

Onu kaybettiğim o gün de
Okulun bahçesinde buluşmuştuk...
Çok tedirgindi.
Bir şeyler söylemek istiyor
Bir türlü söyleyemiyordu...

Bir ara, gözlerimin içine derin ve manalı bakarak,
"Seni çok seviyorum, ne olur anla beni" Diyerek,
Elime mıknatıslı bir satranç takımı tutuşturup
Yanımdan uzaklaştı.
...
Uzun süre kendime gelememiş,
Saatlerce arkasından baka kalmıştım.
...
Aradan yıllar geçti.
Ben Maliye Bölümünü bitirip,
Hesap Uzmanı olarak Ankara’da çalışmaya başladım.
Soğuk Ankara gecelerinde yalnızlık bana çok dokunuyor,
Her fırsatta Samsun’a geliyordum.
Yine izinli olarak Samsun’a gelmiştim.
...
Yolda yürüyor bir taraftan da Elif’i düşünüyordum.
Elif, sırılsıklam âşık olduğum ince belli,
Narin yapılı kız.
Güzelliği ile herkesin dikkatini çeken,
Mahallenin en güzel kızı…
Ben Elif’i hiç unutamadım! Ya Elif!
...
Evlerinin önünden geçerken,
Komşularıyla sohbet eden Elif’i tanımıştım.
Kalbim yerinden çıkacaktı sanki.
Ağır ağır ilerlerken,
Bir siluetin arkamdan bana doğru yaklaştığını hissettim.
İstifimi bozmadan yürümeye devam ettim.
Biraz ilerlemiştim ki,
Birisi omzuma dokundu.
Ayaklarım yerden kesilecekti sanki...
Yüzüne bakmaya doyamadığım Elif,
Tam karşımda duruyordu.
Gözlerimin içine derin derin bakarak,
“Ben döndüm!” dedi.

Kahverengi gözlerinde erimiştim sanki.
Çok şey söylemek istiyor fakat gururum bana engel oluyordu.
Elimi ceketimin sol iç cebine attım.
Almanya’ya giderken bana hediye ettiği,
"Mıknatıslı Satranç Takımını" çıkartıp,

Yirmi yıldan beri kalbimin üstünde taşıyorum,
Bundan sonra al sen taşı.
Diyerek eline tutuşturdum.
Sanki onu göremediğim yılların acısını çıkartmıştım.
Oradan uzaklaşırken,
Arkamdaki gölgenin uzun süre hareketsiz kaldığını hissettim.
Kaldırımda ilerliyor,
Kendi kendime mırıldanıyordum.
...
Sevgi neymiş?
Tatmadığın güzel duyguları yaşamakmış…
Aşk neymiş?
Sevdiğine kavuşamamakmış…

Samsun 02 Aralık 2013
Doğan KAN