Kendini Arayan Kahraman
Sanki seferberlik ilan edilmişde
Harp’emi gittin deniz aşırı ülkeye
Senden hiç haber çıkmamış.
Semtine kuşlarda mı uğramadı?
Esir kampına mı düştün ki,
Bir selam bile yollayamadın.

Demir nikabı yüzünde, şövalyemisin?
Bu kadar duygusuz, gaddarsın.
Hangi hükümdardan emir aldın ki
Bu kadar azimli ve dirençlisin
Ütopya bir yurdun kralı mısın?
Seni öylesine tabulaştırdım.

Benim bildiğim,
Hz.İbrahim’di ateşe atılan
Azraili bilirdim,
İnsan ruhunu kabzeden.
Yusuf’u bilirdim,
Kuyularda,zindanlar da kalan.

Kahraman Donkişot’musun ki
Başın da tolgan,elinde mızrağın,
Yağız atın üstünde, üzengi elinde
Maceraya hazır, meydan okursun!
Öylesine mağrur,haşmetli durursun.

Ben mi? Oldum olası zavallıyı oynayan
İki gözü, iki çeşme yıllarca ağlayan,
Hayat sahnende güç bela kaptığım
Silik,hayal meyal, figüranlık layık görülen
Bu flmin yönetmenide sen,senaristi sen.

Kurtarıcı bekleyen, kürek mahkumuyum
Bazen bir suçlu gibi kaçak yaşıyorum
Savcıda sensin, kalemi elinde hakimde,
Hiç değilse, kendimi savunma hakkı tanı
Dinle! yargısız infazla, yargılama beni!

Ey! Hakimler hakimi Sen Sen duy beni! ...
ZEHRA ÇELİK