Ey vicdansız sevgili ,
Bırakmadın beni bende,
Kendimi bulduğum halde sende.
Bilirsin kılıçlar paslanmaz,
Saklı durdukça yende.

Ey vicdansız sevgili,
Aldın beni benden,
Hayır görmedim senden.
Parıl parıl parlar,
Çıkarsa kılıç yenden.

Ey vicdansız sevgili,
Ettin beni kendine duçar,
Üstümde baykuşlar uçar.
Yokluğunda bile varlığın,
Tarifsiz nurlar saçar.

Ey vicdansız sevgili,
Sattın beni bir pula,
Mecbur ettin eski bir çula.
Daha yolun başındayken,
Dönderdin beni bezmiş bir kula.

Ey vicdansız sevgili,
Küstürdün beni bana,
Oysa çok inanmıştım sana.
Söylenmedik arzuhallerim var,
Sen gibi zalimden yana.

Ey vicdansız sevgili,
Alt üst ettin hayatımı,
Boşuna yordun rahvan atımı.
Daha yeni anladım,
Sende yaptığım hatamı.

Ey vicdansız sevgili,
Hurdahaş oldu senle gönlüm,
Daha açmadan dalında kurudu gülüm.
Bu aşkı sürdürmektense,
Daha güzeldir genç yaşta ölüm.

Ey vicdansız sevgili,
Hazana dönderdin gönül bahçemi,
Kuruttun akan çeşmemi.
Mahir bir tabip oldum
Bırakmadın yarana el sürmemi.

Ey vicdansız sevgili,
Karabulutlarla, kaplattın asumanımı,
Çürüttün, sol yanımı,
Aşkın hanında, yarasa oldun,
İştahla, emdin kanımı.

Ey vicdansız sevgili,
Gidermedin gönlümdeki hararetimi,
Daha mezara girmeden çürüttün etimi.
Sen sen oldun bir kez bile sevmedin ,
Benim gibi analı babalı yetimi.

Ey vicdansız sevgili,
Aşk ve şevkle karmadın aşkın harcını,
Kem gözlülerden almadın hıncını.
Sen orda burda gezinirken,
Ben çektim aşkın sancısını.

Ey vicdansız sevgili,
Serdin aşkın sofrasını, ama bezemedin taamlarla,
Doldurmadın gönlümü, ilhamlarla,
İstemediğim halde, dost ettirdin,
Sevdanın hakkını vermeyen hamlarla.
28-29/Kasım/2013
İbrahim Halil DEMİR