Kırık zamanların,
Kırık cümlesiyim,
Parçaları eksik,
Kelimeleri yitik…

Parçalanmış yalnızlığın,
Son ezgisiyim.

Dudaklardan çıkan acı sözlerin,
Kulaklardaki yankısıyım…
İnim inim inleten,
Ayrılığın adıyım.
Bende ki sancısıyım,
Sende ki varlığıyım…

Yitik kentin,
Buruk insanıyım.

Hüznü sırtlamış giden yolcuyum,
Gönül dergahından…

Ayaklarımın beni sürüklediği yerde,
Son notayım bestende…

En son anın,
Bir önceki vaktiyim.
Gözlerdeki yaşların,
Akmasına neden olan zalimim,
Adım; aşk, sevda, hüzün, elem...
Yaralı bir gönlün, yarasıyım belki de…

Yara almadan,
Yaralamıyor ki insan…

Yolların sonundaki bekleyenim,
Adımlardaki ürkekliğim.
Yüreklerde yer edinmiş,
Sevdanın adıyım...

Senin özünüm,
Kendimin sözüyüm…

Ülkemsin bende,
Gurbetimsin içimde,
Saklı halan her bir cümlemde,
Kırık kelimelerimsin.
Parçalı ve yitik…

Kırık zamanların,
Kırık cümlesiyim,
Parçaları eksik…

Bende hep bir yanım eksik,
Hep öz yanım eksik,
İçimdeki ben,
Hep sana yenik…

Kırık gecelerde,
Kırık hayaller kuruyorum sana dair…
Bu kırık yürekte,
Kırık mısralar yazıyorum sana dair…
Parçalı anlatımların,
Parçalanmış insanıyım…

Sana dair yazdığım onca mısrada;
HEP BİR CÜMLEM EKSİK…