6
Yorum
7
Beğeni
5,0
Puan
1232
Okunma

Fakirlik değil benimkisi
İçim yoksul Anne
Yaralarıma her gece şiir döküyorum
Kırmızı ,siyah mavi kalemlerle
Okunaksız yaşıyorum hayatımı Anne
Her sabah uyanır uyanmaz
Daha fazla toz tutmasın diye
Yüreğimin avlusunu gözyaşlarıyla
Süpürüyorum bide
-İyiyim ,çok iyiyim Anne sakın merak etme -
İçimin sesine aldanma ama yinede dinle
Tut elimden
Çocukluğuma götür beni
Bana bir beslenme çantası hazırla yine
Yetişkin hüzünlerimi rafadan pişir ama bu kez
Kendi kabuklarımı,kendim soyduğum yaralarım var şimdi
Acıtmadan sevmeyi bilmiyor kimse
5.0
100% (7)