Baktım dala güzel bir kuş konmuş,
Bakıp âleme ahval nedir sormuş,
Soruya cevap veren ise pek az olmuş,
Anlamış ki hepsi kendini yaşıyormuş..

Kimi almış başına girmiş zevki sefaya,
Unutmuş daha önceki çektiği cefaya,
Yaratılışını unutmuş dalmış dünyaya,
Yaşam nasıl olursa kendisini yaşıyormuş,

Kimisi dertleriyle olmuş kalmış ellerde,
Hayalleriyle kurmuş kendine velvelede,
Geçemez olmuş çaresizliğin bütünü ile de,
Boyunlar bükük herkes kendini yaşıyormuş..

Bakınca görürüsün var mı destek olan,
Anladım hepsi fani olan dünya da yalan,
Yok, kimse de kalmamış zevk ile yaşanan,
Herkes kendi kader çizgisini yaşıyormuş…

Hazin ve hüzünle dalan gözler dolmuş,
Sevinç çığlığı çekenler sarhoş olmuş,
Masal olup geçenler zamanda savrulmuş,
Cevap yok herkes kendini yaşıyormuş..

Sevinen kendine oluyor pür neşe,
Gam keder içindeki duyuyor endişe,
Zaman sürükleyip ekleyince peş peşe,
Günler boyu herkes kendini yaşıyormuş.