Her akşam indiğinde bahçelievler durağında
Karanlığında bu şehrin, parlak ışıklarını da görürsün.
Tırmanırken metrobüs merdivenlerini,
Tüm durağın kalabalığında sağında ışıklı tabelalar kalır.
El sallarsın bir türlü ilerlemek bilmeyen E5 e,
Ve bir elde bütün bu koşturan insanlar için.
Artık çekilmişsindir günün oyunundan.
İnişe geçersin bu sefer basamaklardan
Soldaki pilavcı.
Gülersin içinden sessizce,
Zaten kahkahalar atsan da o an kimse anlamaz seni.
Belki bazen sıcak gülüşler gözyaşlarına karışır.
Ama lüzum yok ki ağlamalara.
Bilirsin sevilmenin bu yaşlara merhem olduğunu,
Varlık gelir aklına. Varlığı.
O zaman keyiflenirsin. Hatta,
Çok canın çekerse bir pilav söylersin en tavuklusundan
Sonra,
Tırmanmaya başlarsın yokuşu
İZler gelir aklına.
Solda pelit Sağda simit arası
İki yanda iki sokakta iki yolda her yerde İZlerr..
Dönünce sokağın köşesinden
Tam karşında solda beşinci katta.
Evini görürsün.
Acaba o da mı böyle görüyordur dersin zamansız gelişlerinde
Acaba onun içinde burası ev midir ?
Bütün sorularına huzurla evet cevabını verirsin.
Bu sefer evden sokağa bakarsın
Göremezsin karanlık sokakta onu
Ama bilirsin

Bu görememezlikler sonsuz birlikteliğin bir İZİDİR.

09 KASIM 2013
İSTANBUL