Seni ilk gördüğümde sonbahar idi mevsim.
Bir efsane tebessüm suretine nişandı.
Işıl ışıl bakışın oldu bardağıma im.
Çayı seninle sevdim ve saat hüsnü andı.


Çaya süzüldü hüsnün demliğimde daima.
Burnun hep Kafdağı’nda kirpiklerinse hançer.
Buz misali tavrında ayrılıktı hep ima.
Boynuma sarıl demem bari bir kez selam ver.


Çayı sevdim yerine yokluğunda dem be dem.
Demliğim vefa gülü semaverim can dostum.
Yazdıklarım çayadır sana değildir sitem.
Ne bana vefa göster ne de benden vefa um.


Sonbaharda açan gül tez solarmış gönülde.
Şebnemin gamzesinde hatırlar donarmış.
Artık seni bıraktım sonbahardaki gülde.
Her sonbahar yüreğim gül teninde kanarmış.


Yazdığım tek mısraa değmezsin biliyorum.
Çaya karışan gamzen damağımı burar hep.
Haberin olsun seni kalbimden siliyorum.
Ben vefasızsam şayet sensindir buna sebep.
Ankara,17.11.2013 İ.K