Bir ur büyür içimde günden güne azarak
Bir dert sarar içimi mezarımı kazarak.

Gözyaşımı saklarım ele vermem acımı
Öyle ki hiçbir şeyde bulamam ilacımı.

Sahtedir mutluluğum gülüşlerim yalandır
Can evim darmadağın gönül bahçem talandır.

Sığamam hiçbir yere vakit gece olunca
Yaşadığım her âna gam kasavet dolunca.

Yoktur bana teselli çıldıracak olurum
Ortalığı ayağa kaldıracak olurum.

Başka göz mü dokunur gözlerine yoksa yar?
Ben bağrımı açarım kirpiklerin oksa yar.

Parmaklarım hasretken saçına yel mi değer?
Hercai arzularda zülfüne el mi değer?

Kurşundan daha ağır ateşlerden yakıcı
En büyük depremlerden daha berbat yıkıcı

Kaldıramaz bu yükü yerimde her kim olsa
Daha çok acıtmazdı Tanrı canımı alsa.

Himmetine muhtacım al bağrına bas beni,
Dinsin artık bu acı saç telinle as beni.

Nasıl bir uçurum bu; ne sonu var ne dibi
Öyle bir yaşamak ki her gün ölüyor gibi.

Mümkünmüş ölüyken de nefes alıp yaşamak
Mümkünmüş cehennemi yüreğinde taşımak.

Hangi yalan avutur hangi bahane gizler?
Çektiğim ızdırabı intiharım temizler.

Hasan Hüseyin YILMAZ