FİRUZE
Kahve çekirdeği kokulu günlerde,
Gamları sinesine çekerek,
Gönül yoluna düşmüştü Firuze..

Gülüşler açan gül yüzünde,
Bir süzgeç gibi acıları süzüp,
Hayatı mayalıyordu Firuze..

Üşüyen o masum yüregini,
Umut peleriniyle sarıp,
Isıtıyordu bebek gibi Firuze…

Uçurumun kenarındaki hisleri
Nefesini tutup beklerken,
Çok vaktim var ölmeye diyordu Firuze….

Nedenini anlamadığı bir girdapta,
Düşleri alabora olmasın diye,
Ebem kuşagına tutunuyordu Firuze…

Ah Firuze yürekler,Ahhhhhhhhhhh.!!!!!!
Kuşsuz coğrafyaların kanatsız melekleri
Hayatın kaldırım kokulu karanfilleri
Tazecik hislerin kelebek elbiseleri….

İnancınızla koparıp,atın
Kanser çiçeklerini topraklarınızdan
Papatya senfonisi dinlesin ruhunuz
Çıkarın,
zulanızdan en güzel sevişleri,
Bir tohum gibi serpin,
direndiginiz yaşantınıza…ŞAİRE ARZU GÜNAL /14.11.2013