Hani aşk derler ya
Kişiden kişiye değişen bir kavram
Bir defa yaşanır ömürde
Ayrılık rüzgârları eser ardından
Yıkılır her sabah, yıkılır her akşam

Tayfundur, tufandır her nefes
Her nefes ıstıraptır, ölümdür
Harabeler arasında dolaşır yürek
Umuttur aradığı her gün
Gün zulümdür

Kördür gözü, sağır kulağı
Korku hücrelerinde dolaşır
Zincirleri kırmak ister, ölümüne çözmek
Yeniden, bir defa daha haykırmak aşkı
Boyun büker
Çaresizlik dudaklara bulaşır

Zamana bırakır görmeyi duymayı
Kalpteki ritim normalden şaşamaz
Koşmak sarılmak ister bir sevgiliye
Ya kendisi settir önünde
Ya korkusu, aşamaz

O der, şu der, bu işte der
Kılı kırk yarar
Karlı dağlara düşer yolu yahut çöllere
Kâh üşür, kâh yanar
Ne söyler aşkı ne duyar
Kendi yüreğine kördür gözleri
Ya Mecnun’u, ya Aslı’yı arar

Oysa
Oysa örülmüş ilmikler arasında dolaşır hayat
Bazı sökülür en güzel ilmek
Kendisi midir bulunamayan, gelmeyen, gelemeyen
Kısır döngülerde döner
Masumdur bilinmez, suçludur söylenmez
Israr sonsuzluğa eşitlenir
Aşkı arar hep yürek
Aşkı arar