Bilsen
Ne kadar
Çok İsterdim
Keşke dememeyi
Kırıp dökmeden
Sinirlenip
Hiddetlenmeden
Söz söylemeyi
Derdi gamını dinlemeyi


Ama olmadı,
Başaramadım
Yine zafiyet gösterip
Senin suskun halini
Hırpalamak istedim


Sen
Sustukça
Kükredim, ağlarken
Daha sinelendim
Gözlerime
Bakarken görmedim


İnsan
Demek ki
Bu kadar farklı
Hale gelebiliyor
Ve hatta
Kalbi katılaıyor


Eğer
O anda
Bir şey söylesen
Daha fazla
Neler olurdu
Düşünmek
Dahi istemiyorum


O vakitler
İnsanın beynine
Kan sıçrıyor derler
Aslında zafiyettir
İtiraf etmek istemezler

Sen nasıl
Sabrediyorsan ,elbette
Bende edebilmeliyim
Sen ne için
Cefa çekiyorsan
Ben de en az
O kadar göğüslemeliyim


Yani
Nihayetinde
İnsan olduğumu
Yakine bilmeliyim
Hiddet ve şiddet
İçinde kalbi
Olunmayacağına
Kanaat getirmeliyim


Sukunetli
Olamak için
Gayret göstermeyi
Bilmeliyim, yoksa
Derdi kendim çekmeliyim


Bir başkasına
Yükleyip, nefretine
Denk gelmemeliyim
Sevmek ve sevilnek dururken
Nefsaniyet için canı
Heder etmemeyi öğrenmeliyim



Mustafa CİLASUN