4
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
1458
Okunma

Karşımda durdu.
Ak kollarını bir birine sardı
Dünya sanki bana dardı
Karşı koltuğa yıkıldı sanki
Üst üste attı sütunlarını
Marmara depremi şiddetinde
Titretti.
Ayak ucuyla uzak daireleri
Sildi geçti
Sonra
Deniz gözlerinin ardında
Çığlık çığlığa
Güneşleri yere serdi
Ay yüzünde kelimeler
Katlime fermanımı verdi
Kapıları açtı burnu
Kaybolmalara gel dedi
Sedef sedefe değdi
Saçları kırkikindi
Fermanımı süsledi
Dudakları titredi
Sonra
Beni yasayan dili
Ağzında dönmedi
Ben döndüm
Sonra
Arılar sokar
Çiçekler kokar
Bulutlar buhar
Şimdi.
04.01.08
halil