Bugün öldüm,
Varlığımı bilmediğin gibi yokluğumu da bilmeyeceksin.
Aramızda artık nerde olduğunu bilmediğin bir kapı var.
Fakat hala hislerim canlı ve hala gözlerini özlüyorum.
Yaşarken bedenimi titretiyordun şimdi ruhumu titretiyorsun.
Söyledim ya ben bir ölüyüm sen bilmiyorsun. Ah bir bilsen nasıl azap çekiyorum.
Bugün öldüm.
İçimdeki derin pişmanlıkla. Keşke söyleyebilseydim de öyle ölseydim.
Gönlümdeki sırları ortaya atabilseydim.
Korktum söyleyemedim.
Sen beni bilmeden ben seni terk ettim.
Sen masumdun ben ise acımasızdım kendime acımasız.
Bugün öldüm.
Hayattayken seni göremiyordum. Gözlerinin hayaliyle yaşıyordum.
Fakat şimdi ruhumla seni izliyorum.
Her an tam gözlerine bakıyorum, tam karşındayım. Ama sen ne görebiliyorsun ne hissedebiliyorsun.
Ben öldüm sen bilmiyorsun.
Bugün öldüm.
Burada olan şeyle hiç bitmiyor.
Hele bu duyguyu hiç değiştiremiyorum. Bu sonsuza kadar sürecek, seni hep özleyeceğim.
Keşke söyleye bilseydim beni titreten şeyi. Sana gönlümü anlatabilseydim.
Ne kadar mutlu olurdum bir bilsen. Gözlerimi titretebilseydim sana bakarak. Ve sana sarılabilseydim ağlayarak.
Bu gün öldüm. Dilime geldikçe titriyorum hala o iki kelime.
Hiçbir cesaretimde yok inan söylemeye.
İki kelimelik beni dinleyebilseydin şuan.
Söylerken hala titriyorum. Bugün öldüm, sen bilmiyorsun. Seni seviyorum.
AHMET UYSAL