Gözlerim taşıyor yürekte nehri;
Nûrunla donattın bu koca şehri;
Muhammed ismiyle vurduğun mührü;
“Âmentü” diyerek, tanıyorum Yâr!..

İki yanda fermân yazar, kâtibim;
Unutsam da, unutturma, habîbim;
Düşkün isem, çârem sende tabibim;
Derdini dermanım sanıyorum Yâr!..

Rahîm sensin, Rahmân sensin, âmenna;
Baş eğdiğim tek bir yönsün, âmenna;
Tüm kâinat “Dön!” de, dönsün, âmenna;
Hiçlik deryâsında, yanıyorum Yâr!..

Günah damlasını, ‘tövbe’yle silip;
Medet kapısına huşûyla gelip;
Senden gelenleri hakîkat bilip;
Kevser ırmağına banıyorum Yâr!..

Kimsesize sahip sensin, Ey Sâhip;
Hesabı, bir damla şaşmaz muhasip;
Yara’dan, kurtlara verdiğin nasip;
Eyyûb’un sabrında kanıyorum Yâr!..

Pişmanlık yaşıyla doldur yanağı;
Nakşeden sensin, sen, güle yaprağı;
Rûhuma can verir medet toprağı;
Emreyle, ‘Sön!’ dersin, sönüyorum Yâr!..

Ali ALTINLI – 31/10/2012
Saat: 15:26