Dönüp duruyorum yerimde
Gittikçe ağırlaşıyor bedenim
Kayboluyorum,
Yok oluyorum isli geçmişimde..
Baş mı yastıkta, yastık mı başta?
Terliyorum..
Ruhum neden telaşta?
Ben, bu muydum?
Kimdi yorgun bedenimi ittiren?
İçimdeki hangi ben?
Çelmeyi takıp da düşüren..
Daralıyorum..
Uyumam lazım
Yüz kere saydım
Yüz kere
Kaldırım taşlarını
Yüzünde de yanlış, yüz kere ruhumu baydım..
Kıramadım abaküsün hatırını;
Olmadı,
Yine olmadı
Ben , yapamadım..
Caydım..

Soğuk bir duş mu?
Bu kim ki bendeki, yüzmeyi bilmeyen?
Az mı gitmiştim ?
Salacaktan kızkulesine..
Hemde tersine tersine..
Ah Arşimet, kaldırmıyor beni bu su
Boğuyor Arşimet,
Yardım et
Yukarıda ışığı görüyorum ama,
Hep dışarıdan bakmıştım akvaryuma
Çık çık bitmiyor bu derin
Kaç nefesim kaldı ki?
Bu sırtıma batan çarşaf
O zaman urganlaştı belli ki..

Kabusun geri dönüşü mü bu yoksa?
Ulan!
Ben bu termodinamikten ne zaman çaktım?
Kandırdım mı patronu?
Öyleyse;
Kim tutuşturdu diplomayı elime?
Bu yaşta demek,
Demek ki baştan okuyacaktım..
Hocam yaa
Neresi eksik bu projenin?
Ah..! Lanet olsun kaderime

Hah! Cevdet..
Yetiş çabuk
Söylesene bana
Doğrumu bu bilmece? Ha ?
Yalan, değil mi?
Gelemez hepsi üst üste,
Olamaz böyle herşey abuk..
Söyle!




’Heh he.. Abi yine bi tarafın açıkta kalmış gece’

erol başçı