9
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
772
Okunma
ateşsiz yakabilir miyim dünyayı
gözyaşlarımla boğabilir miyim
nefessiz bıraksam bedeni ey dost
bir gün toprak olabilir miyim?
kurumaya yüz tutmuş
bir ağaç gibi
son çırpınış bunlar
ve ölüme göz kırparken beden
ruhunu kaybetme korkusunu
taa yürekten duymuşçasına
acı acı iç çekmeler
ah çekmeler
el değmemiş küfürler
sinsi planlar...
ve
sukut içinde
şatafatsız
gösterişsiz
davul zurna olmadan
bir güvercin tüğünün
süzülüp yere düşmesi gibi...
ruh denilen nesne
uçuyordu semaya
ölüyordum...
toprak oluyordum...