Bir karanlık sarar ruhumu Dört bir yandan..
İcim ürperiyor kaybetmekden seni..
Ne zaman akşam olsa bir hüzün doluyor içime..
Sıktıkca sıkıyor ruhum beni mengenin iki ağzında kalbim sızlıyor..
Ne zaman bir baş ağrısı tutsa o vakit anlıyorum gün yüzü haram bana..
O vakitki başlıyor gitmelerin korkusu ruhum hükümsüz bir mahkum..sana tutsak..
Bedeni yorgun düşen bir kalp şehrin sokaklarında ısssız adam rolünde yapayalnız
Ve anlıyorum bir mevsim daha sensiz başlangıclara yelken acıyor..
Artık hic bir kalem mutluluk resmi cizemıyor sana ..
Yalandan da olsa dil söyleyemiyor seni sevdiğimi...
Herkes farkında sensizliğinin..Beden bile alışmış sıcaklığına..
Düşünuyorumda ellerim soğuk ...nedeni bir elin onu saramadığından..
Ve taşları bile kıskanan bir kalpi bıraktın bana yosunu olmayan ...özlenen ve özleyen..
Adını duydum tesadüf olsada yine kımıldadı sağ işaret parmağım ben burdayım der gibi..
Ve ardından carpıntısı başladı kalbimin Yeniden hükmetmeye başladı beynim sana...
Ölü bir insanı uykudan uyandırırcasına Ve yeni bir hayata başlarcasına..
Haberin olmasada bir cocuk doğdu adı Umut..Sevgiye Muhtac Senden Irak..
Nefesimiz olmadan buğulu camlardaki yazılar bir hiç değil mi?

Huhhhhh !!! diyorum ve yazıyorum serçe parmağımla...
Seviyorum seni...