çocuksu bir dinamikle savrulurken
söz geleceğim bekle bebeğim derdin

uyuyacaksın uyanacaksın
uyuyacaksın uyanacaksın
uyuyacaksın uyanacaksın
yanına geleceğim

ama gittin
bir orman kırıldı
çırılçıplak kaldı denizler
kurudu taşlar
mevsimler gülüşmüyor

uyuyorum uyanıyorum
uyuyorum uyanıyorum
uyuyorum uyanıyorum
yoksun

önce emekledim gidişine
korktum dizlerimin üstünde
sonra yazdım çizdim seni hiç silmeden
kabul etti de aleve dönüşen cibinliğim
alışamadı büyümeye
bebek kaldı yanan bu ateş

gölgelerin ağlayan bebeği
elinden tutan yokken
hep dağıtıyor tüketilmiş anıları
emzirilirken dönmeyen bedeninde

uyusam uyanmasan
sek sek oynayarak
sobesiz
attalara çıkıp
yanına gelsem

ellerim dolu
bir elimde emzik bir elimde biberon
gerisini karalayamıyorum
zaten geriside
oyuncaksız büyümeyen ninnilerde
*
Serdar San İzmir , 03 Haziran 2005