Annem! Annem... Beni yanına al, tükendim...
Tükendim annem, tükendim...
Anladım, bu dünya bana göre değil...
Annem, uzat elini,
Yanına al beni annem, ne olur...

Ne kadar boşmuş meğer ölümden korkmak...
Korkularım ne çoktu, bilirsin...
Anne, artık yaşamaktan korkar oldum...
İncitmekten...
İncinmekten...
Al kollarına artık anne, ne olur...
Ne olur, çocukluğumdaki gibi,
Sığınayım yine limanına...
Tükendim anne, ne olur!

Biliyor musun,
Ne sözlerimle anlatabiliyorum derdimi,
Ne gözyaşlarımla...
Anne, kulaklar hep tıkalı...
Çâresizim anne!
Ne dilim, ne hâlim, yetmiyor, anlamıyorlar,
Anlatamıyorum...
Beni dinlemiyorlar anne!

Bilsen,
Güvene, şefkâte ne kadar ihtiyacım var,
Ne olur, sokulayım koynuna...
Sil gözyaşlarımı ne olur...

Nerde o huzurlu sabahlar...
Nerdesiniz, babam, sen?
Nerde yüzüme gerçekten sevgiyle bakan sizler?
Nerdesiniz?
Anne, ne kardeşlerim eskisi gibi, ne kızım, ne oğlum...
Hayatımı verdiklerim el gibi...
Ne başımı kucağına gömebileceğim biri var,
Ne de duyan beni...
Yapayalnızım annem!
Her şey sahte...
Herkes yalan...
Her şey yalan...
Dünya bomboş...
Bomboş...

Sen, derdin ki bana;
’Allah’a havale et kızım...’
Kıyamam ki annem...
Sen tanırsın beni, yapamam...
Hiç birinin tırnağına tek bir taş değmesin...

Ben,
Ben doldum, doldum bugün...
Doldum da taştım anneciğim...
Dayanma gücümü yitirdim bugün...
Bak!
Elimde kalem...
Sana, güzel şeyler yazmak isterdim...
Sana, mutluluğumu, huzurumu yazmak isterdim...
Bilirdim ki, en güzel hediye budur sana...
Çünkü, mutluluğumuzla huzur dolardı kalbin...
Ama, sana da derdimi dökmezsem çıldıracaktım...

Annem, beni görüyorsun ordan mutlaka...
Anne, ne olur bana yardım et, uzat elini bana...
Al yanına; huzur bahçelerinde seninle anne...
Ben anlatamıyorum derdimi,
Ne beni dinleyen var, ne şefkâtli bir söz...
Ben halâ çocuğum anne!
Çâresizim...
Bilsen, nasıl çâresizim...
Artık ağlamak da kâr etmiyor.
Gözyaşlarımı saklıyorum hep...
Anlatsam da, anlamazlar ki...
Sorsalar bile, anlatmam, anlatamam...

Anne, anneler gününde
Sana kendimi hediye ediyorum.
Uzat elini, al anne!
Kederlerim, dertlerim burda kalsın...
Gözyaşlarım, burda...

Sevgiye inanırdım anne...
Nasıl bir yürek taşırım bilirsin...
Beni tanırsın anne!
Anne, ben bu hayatı hak mı ettim?
Ne yaptım ben anne?
Kaderimi ben mi çizdim?
Kime, ne ettim?
Anne!
Verilmeden,
Daha elime verilmeden aldılar çiçeğimi...
Annem!
İnsanlar neden vefâsız?
İnsanlar neden inançsız?
Neden güvensiz?
Anne! Sevilmek istiyorum!
Sevmek istiyorum anne!
Güvenilmek!
.....
Saklama gözlerindeki yaşları...
Affet anne!
İnan, seni üzmek değildi niyetim...
Annem!
Sarıl bana...
Sımsıkı...
Biliyorum,
Senden başka, gerçek anlamda sevenim yok...
Okşa saçlarımı, yavaşça yine...
Nasıl yorgunum bilsen...
Kollarında uyusam yine...

Hâlenur Kor