içinde kalırmış meger!
söylenmeyi isteyen, anlatılmayı bekleyen tüm hisler..
kimseye sözlenemez;
çıkrıgı olmayan bir kuyunun karanlıgına bırakılırmış..
tek bir dalga yaratamamış,
tek bir akis yapamamış gibi görünür..
ama girdap olur çığlıklar atarmış..
atarmış da sadece
bir kişi duysun diye kendini paralarmış..
yaralar acar, yosunları parçalar, mercanları yıkar,
tek bir renk bırakmamacasına perişan edermiş deryaları..
bir kaçışma, bir koşuşturma başlarmış mahlukatta..
bitanesi bilirmiş!
görmeyecegini bu kıyameti..
saklanmaya bile gerek duymaz,
neyse yaşantısı artık daha keyifli yaşarmış..
ve bir giz olurmuş düşünceler;
kimseye ifade edilemeyen,
saklambaç oynamaktan bıkan, yorulan,
ama ortaya çıkamayan,
karanlık köşelere kendi kendini mahkum eden,
çöllere kaçıp vahalar arayan,
tek bir yapraga hayat vaad eden bahtsız birer bedevi,
vakti gelmeden biten birer oyun olurmuş
’the end!’ bile ’game over!’ bile yazamadan hem de..
’knock out!’ yazan kavgalarmış;
içleri sızlatan, kanlı kavgalar..
galibini bile üzen, yenemeseydim dedirten,
dramatik kavgalar...