Biliyorum uğruna en çok ellerim kanayacak
Seni bulup bulup tutamayacak

Ellerim başıma tarak, Koşuyorum yine sana gelen yollarda yalın ayak...
Bazen düşüyorum
Koştuğum halde terlemiyorum
Yoğunca üşüyorum yaklaştıkça sana
Bir karabasan gibi çöküyor üzerime yokluğun
Ağır aksak, kör topal yine sana tutkunluğum...
Dilim kan revan içinde, bak yine konuşamadım
Bu kaçıncı oldu, söylemek isteyip yutkunduğum?
...
Aklım fikrim firarda
Sanırım gönlüme aşk kaçtı
Ne vakit kaçıp saklanmak geçse içimden
O vakit, inatçı bir sevda mevcuttur damarlarımda

Kalabalıklar ürkütüyor zaman zaman
Tenhalar daha elverişli hayalini sevmeye

Korkundan tek kelam etmem kimseyle
Sözcüklerim ağzımda kilit
Bilmem kaç zamandır diyeceklerim dizili dilimde
...
Sanırım bu aralar aklım firarda
Gündüzün tenine vuruşuna hasretim
Ve gecenin koynunda salınışına
Nasıl da uyuturdun beni kimsesizliğimle koyun koyuna, art arda

Etraf ne der, el alem ne bilir, senin ellerin neçe güzeldir sevgilim
Sorumsuzca davrandım
Seni sevmeye kaç vakit geç kaldım kim bilir?

Aklıma firar değmiş, kaçmayı kendine iş bilir
Ben ettim, sen gitme
Çocukluğumda bir mahallenin saklambaç oyununda kaldım seninle
Önüm, arkam körebe
Bulunamıyorsun tarafımca

Sesime gel yar sesime
Bırakma beni kimsesizliğime.