Şairin bu güne kadar yazdığı ve siteden bizlerle paylaştığı şiirlerinden okuyabildiğim kadarıyla geldiğim sonuç şudur; bir kısım şairleri şiir yönlendirir, bir kısmının da ise iş değişir; yaşadıkları yazdıklarını etkiler şiirleştirir. Şairin yazdıklarında yaşadıklarının izi var. Kurgusu, imgelemesi, sanatları uygulaya gelişine yansıyan renkler, hayatından kesitler gibi aslında.. hatta bir başkasına adadığı şiirlerde bile bu renklerin tonlarına rastlamamız mümkün.

Ve yine ortaya koyduğu şiirlerden anlayabildiğim kadarıyla, yazdıkları vasıtası ile şiirleştirdiği; vefaya, değer vermeye, verilen sözlerin unutulmasını kabullenemeyen ve bu duruma hayıflanan, "senin vefasızlığın sana, benim umudum var hala" tarzını ve dik duruşunu sergileyebilen bir sevgi anlayışını ortaya koymaya çalışan.. Bunun yanı sıra yoksulluk ve adaletsizliğe isyan ateşini mısra mısra, imge imge ortaya koymaya çalışan bir yürek ve bu yüreğin kelemi ile düzensizliğe itiraz hakkını kullanma çabası...

Günümüz şiiri bir paradoks yaşamakta.. Doktrin aşılaması yapan şiirler.. anlaşılması basitleşen ve sanatların kullanılmadığı şiirler.. bulmacalara özenen, anlaşılması güçleşmiş, fazla makyajlanmış olması hasebiyle gerçek yüzünü gizlemiş, hatta yüzsüzleşmiş şiirler arasında şiir okumaya çalışıyoruz..

İşte edebiyatdefteri'nde şiir okurken zevk aldığım kalemlerden şairin -bana göre- takdir ettiğim yönlerinden biri burada ortaya çıkıyor.. Herkesin yaşamış olduğu duyguları, hadiseleri okuyanı düşünceye sevkederek; düşünmeye zorlayarak ve keskin imgeler kullanıp şaşırtarak merak uyandıran -yine ve- şiirini muhakkak okutan bir kalem..

Kişi yaşadıklarını ve gördüklerini dillendirir, şekillendirir, şiirlendirir.. bu kaleminde insan olarak yaşadıklarını görüyoruz fakat şairin ustalığını ortaya çıkaran şey ise yaşadıklarını nasıl ortaya koyduğudur, yani tarzı.. Şaire "yara dosta gösterilir" desturunu kullanarak yaşadığı ve şiirleştirdiği (içinde bulunduğu toplum sorunları ya da kendi yürek burkulmalarını) konuları istediğine, anlamaya istekli olana göstermeye kararlı gibi gözüküyor.. halden bilenle hali paylaşmak gibi.. şiire kendini veren okur şiirin özüne vakıf olabiliyor..

Eni sonu şairin kaleminin her şiirde biraz daha keskinleşmesini sevinerek gözlüyorum.. Bir gün şiire küsmez ise kaleminden daha çook şiirler okuyacağımıza eminim..

Şiir mi? Bu kadar laftan sonra şiirle ilgili düşüncelerimizi aşikar ortaya koyarsak, kendisi ile saklambaç oynayanı "sobelemiş" oluruz..



Selam ve dua ile..