hayrettin taylan


türk şirinde ilk ve yeni tarz…
Letrik Tevriyesel tarz( letrizm harfçilik, tevriye, ikiden fazla anlam)



s’adağı k’aldığım nefsinde bütünleniyor dünyam
kafesine s’aldığın n’efesimde küçülüyor yarınlarım
hevesine d’aldığın kaderin idrak cümlesinde doğranıyor doğrular
ölsem de k’alsam da sevmek dışında doğrum yok

2…
s’onu t’anıdıktan sonra pişmanlığın sayfasında diz çöker tanışmak
ıslak bir geleceği s’arar t’utkunun hazin’esi,
tesadüfün ten’efüsünde oksijeni arar erdemlik duruşum
k’esir zamanlar k’esrik k’avuştaklarını bağırtır yüreğimde
ruhumun kirli odalarında lavları azılı yanışlar küllenir gül cemaline
toplumun kirli öykülerinde beslenmiş post modern algının bilinç aziziyim
kirlenmişlik beni de kavuruyor,sosyolojik bir jön gibi hasretinin filmindeyim
sol yanımda başlıyor , gözyaşında bitiyor melodramların seyri
3…

y’arısı uyanık benliğimin p’eteklerinde dimağına k’arışıyor ehli keyfim
yokluğunun korkusunda umutlarım yeniden yeşeriyor
du’dağında jimnastik yapan y’arsıl bir aslan gibi öyle k’açışlardayım
her k’adın sevilince dünyada tektir, aşi’yanına geldim bu yüzden
ç’ayım y’arımsı ,şiirlerim ıslak imgelere yenge, gelecek gelinlik yüreğinde
bu yüzden tebessümlerinden ç’alıntılı beyazlara sızdı ömrüm
bu yüzden, t’ak’dirin içinde kendime gelecek vakisiyim

4…
gözlerin mücevher s’imgesinde k’adınsı ışıldamanın d’iliydi
sav’aşçılığımda eridiğim s’özlerinle yenilmenin s’alıydım
bir filozofun arayış barınağında yeniliğin d’alıydım
kurbiyyet gereği , gereğen s’ancınların k’amil ş’anıydım
teşbihlerin kitabında benzersizliğin çıplak algılarımın t’anımıydı
sürecimiz, direncimiz, zevkimiz, s’ancımız, adandığımız her şeye k’aniydi