Ne sen olabilirsin ben
Ne de ben olabilirim sen
Deneyelim buyur, eğer istersen
Senli duygular
Met cezirken gönlümde
Senin duyguların
“harap olmuş bir seda”nın
İz düşümünde dolaşıyordu
Dağılmış “neva”lar topluyordu
Duygu armonisinde
Çehrene ram olan sessiz bakışlar
Mutlandıramaz seni
Umutlandıramaz seni
Şafak söküşlerinde
Ağlarken güldüğünü
Gülerken ağladığını bilen biri var ama

Oysa
Ne sen anlayabildin beni
Nede seni ben
Bir duvar ördük aramıza
Hüzün, hasretten
Ama dudaklar suskun olsa da
Kudüm tokmaklarının ritmini
Dudakta inleyen ney’deki nağmeyi
Duyan biri var ama
Segah terkibindeki gizemi
Arif Nihat Asyanın natında ki
Acıyı
Yunus’un Elif’ini
Mevla’nanın semahta ki dönüşünü
Bilen biri var ama

Ne sen koklayabildin
Gül kokulu şiirleri
Nede sensiz ben
Tuna kokuluydu oysa dizeler
Tezene ucunda
Nota ararken
Ne Nil olup taşabildi
Nede Akdeniz’e koşabildi
Bu yürek
Ben sen olamasam da
Aşkın ateşinde yandım yıllarca
Ebruli azaplara dayandım
Yosun tuşmuş kale duvarındaki taş gibi
Şunu bil ki
Hep yanan biri var burada sen gibi

Ne sende var o cesaret
Ne de bende sen gibi
Yok olduğun zamanlarda
Yanında olamasak ta
Elbette isyanını bilen biri var
Sen Fuzuli olmuşsun sevgili
“Bir lezzet ki o azap” diyorsun
Fuzuli’nin
“Aşk derdiyle hoşem el çek tabib ilacımdan”
Dediği gibi
Mevlevi semailerle
Yedi kat göklere çıkıyorken sen
Elbette
En güzel bestesinde sevdanın
Aşkımızı aradık
Biz sevdaları da gördük
Biz sevenleri de gördük
Biz gönüllere girdik sevgili
Seni senin kadar bilen biri var

Sadık Dağdeviren
Aşık Lüzumsuz