Sonbaharla birlikte bir mum gibi sararmış
Vazifesini yapmış dökülüyor yapraklar
Ağaçlar çırılçıplak şoka girmiş kararmış
Onlara kucak açmış sine açmış topraklar

Her canlının kaderi dönüp dolaşıp gitmek
Öl deyince ölmek ve diril deyince bitmek…


O rengârenk yeşillik gözlerden ırak şimdi
Şimdi ayrılık vakti elim bir firak şimdi
Gönüller kara yasta kederli, kurak şimdi
O güzel mamur bağlar bu mevsimde çoraklar

Bülbülün öt emrince destursuz işi ötmek
Güle sol denilince telaşı solup gitmek…


Yerin üstünde hayat emaresi azaldı
Böylece hava atan avaresi azaldı
Bağın ve de bahçenin semeresi azaldı
Kuru otları biçti nara ile oraklar

Sırada kara yeri beyaz kefenle örtmek
Bir gün tekrar dirilip onu ebedi yırtmak…


Her yıl ibretlik olay gözümüzün önünde
Bize diyor kaçış yok altı cihet yönünde
Bugün ve yarın böyle, öyle idi dününde
Upuzun servilerden dikilecek bayraklar

Bize düşen yeşilken azığı hazır etmek
Ebedi yurdumuzda aciz’i vezir etmek…



Salih Yıldız…10.10.2013




.