ÇIKTIĞIN FAL DA GİT

Sonbahardan beter ilkbahar dediğin
Beni aşka bırak vedanı al da git
Doldurulmaz sanma boş kalan gediğin
Üşenme ayrılık çanını çal da git

Sararıp solsa da dalında yaprağım
Kuruyup çöl olsun yağmursuz toprağım
Şimdilerde senden yel kadar ırağım
Kökü bende kalan kırdığın dal da git

Meğer nasıl süslü laflarla gelmişsin
Seni ırmak sandım oysa ki selmişsin
Ağunu saklayıp ruhumu delmişsin
Damağa bir parmak çaldığın bal da git

İki büklüm yürek bak kırık belimde
Sayende mızrapsız sazım da telimde
Ömrü talan ettin ne kaldı elimde
Uğuru var diye astığın nal da git

Oyundan ibaret üç kuruş ederin
Gün güne çoğalsın hasret ve kederin
Suçu günahı ne baht ile kaderin
Bensiz gelsin ölüm yattığın sal da git

Bir gün ağarmaz mı kapkara beyazın
Böyle hiç ulaşmaz Allah’a niyazın
Vicdanın sızlamaz estikçe ayazın
Üzerime kar kış saldığın hâl da git

Sütüm haram gibi anamı ağlattın
Kokunu saldığın yastığın al da git
Sen hayırsız çıkıp karalar bağlattın
İçtiğim kahveden çıktığın fal da git

HÜZÜN ŞAİRİ: N Y