Seninle gelse ne hoş Ankara’ya her Salı.
Çayımın buğusunda erguvanlar büyüse.
Başlasa billur misal bir gül misal masalı.
Dilrübanın dilinde güzelleşse peltekse.

Süzülse çayımıza sevgilinin gamzesi.
Rayihasıyla sarsa onmayan yaramızı.
Yer etse dilimize adının her hecesi.
Melekler tavassutla düzeltse aramızı.

Tazelense her nefes aşkımız ve çayımız.
Berrak nağmeler inse göklerden gönüllere.
Mamur olsa birlikte sırça aşk sarayımız.
Gül misal ilham verse cümle gonca güllere.

Çayımızı demlese melekler naz suyundan.
Hazzı ile mest olsak erguvan kokusunun.
Sineye güneş doğsa cananın gül huyundan.
Muhabbet ibrişimi aşkın saf dokusunun.

Aşk kilimi dokusak sevgiliyle ipekten.
Her düğümü ünsiyet ve her nakşı gül misal.
Çay suyuna karışsa efsanevî ipek ten.
Renk ahenk harmanında başlasa tekrar masal.

Peltekse’ nin sırrını sade ikimiz bilsek.
Tek bedende yürüsek eşsiz aşk ülkesine.
Yangın yeri yürekten gamı gussayı silsek.
Erişsek son nefeste aşkın definesine.
Ankara, 06.10.2013 İ.K