hayrettin taylan




üşümüş gündüzün gün’eşinde topladım sıcak geleceğimi
kızıllığını kızlığına saklayan aşkın en bikri kapısına yazdım yazgımı
yanmış suların berrağındaki isimsiz sevgilere teslim ettim azizliğimi
ali’cenap düşlerime sarılmış yaşanırlığın ikliminde sakladım seni
huy veren boylu karakterin dimağında akladım yüreğini

akranların ekranlarında oynanıyor dizinin dibindeki dizim
anlamın içre anlamı seyrediyor , içsel sesimin bayrağı
intizarın zarında dönüyor şansın son hecesi bağrımda
varılışın koşulunda seriliyor sevgiler bayrağı
aldırışın teğetinde dönüyor yalan dünyamın düğünü
sarılışın sıcağında eriyor içsel magmanın düğümü
kalbinin seferinde yoruluyor gelemeyişinin azmi
ayrılığın sıratında düşüyor düşlerimin mutlaklık şavkı
artık mutluluğun sızısına sözsüz birikmiş yar dağıyım

zemherinin dilinde bitiyor, betimleyemediğim gözlerinin okuntusu
ısınıyorum senli her demin gelecek zaman salıncağında
umarsızlığın nikotin zamanında durduruyorum sallanışı
ilençli emellerin yar yatağından uyanıyor dirilişimin şavkı
sensizliğe zincirli, bensizliğe kendirli, kendimizi bilmenin göğündeydi asıl gerçek
sahipsiz değil ,nadaslarımda damlalarını bekleyen her duygum
kanıtsız değil, sefalarında cefasını sunan benliğimin duruşu

sığlığın şıklığında buldum vebalimin eskimiş insanlığını
bir eğrinin doğrusunda doğum yapmış doğruyu büyüttük yıllarca
oysa, mutlak hep güneşti, gerçekti, değişmezdi enlerin toplamıydı
oysa,kavuşmak hep sendin, hep sendendi, hep beni aşmanın toplumuydu
oysa, istemek kendini bilmekti, oysa sen bütün duygularımın teslimiydin
oysa, sevmek yeniden doğmak gibi sancıları sevgiye büyütmekti